zwart/wit foto is die uit het begin van de jaren zestig waarop we Haitink broederlijk vereend zien staan met artistiek directeur Marius Flothuis. Wie de naam van Flothuis noemt krijgt vooral associaties met een enorme eruditie en degelijkheid alsmede die van een heer van stand. Iets wat door tal van foto’s van hem wordt bevestigd en volledig met de waarheid strookt. Maar hier straalt ‘Flot’ (zoals hij door intimi en ook Haitink dikwijls werd genoemd), voorzien van een zonnebril, een soort - en zeker voor hem ongekende – progressiviteit en stoerheid uit, en dat spoort helemaal met het toenmalige pluriforme en vernieuwende repertoirebeleid van het Concertgebouworkest. Een beleid waarvoor de Notenkrakers, gedreven tegen wil en dank als zij waren door egocentrische beweegredenen, totaal blind waren. Een foto kan soms meer zeggen dan duizend woorden, en daarvan is dit exemplaar een hoogst imposant voorbeeld. Daarnaast bevat het boek prachtige, en deels ook weinig tot niet bekende kleurenfoto’s die schitterend ogen. Tenslotte nog een tip aan zowel auteur als uitgever. Gezien het eminente belang van de inhoud van dit boek en dat dit hoogst waarschijnlijk de laatste keer zal zijn dat Haitink bereid of in staat is zoveel tijd te investeren in een reeks interviews van een dergelijke allure en draagwijdte, verdient het dringend aanbeveling deze publicatie in zowel Engels als Duits te laten vertalen. Een kans om niet te missen, aangezien iedere biograaf die zich ooit aan leven en werk van deze dirigent wil zetten niet om deze prachtige interviewbundel heen kan. Dit alles, en nog veel meer, kunt u lezen op www.opusklassiek.nl.

7